Contraposición

Luis Villares e outros tres dos catorce deputados do Grupo Parlamentario de En Marea asinaron o seu pase ao Grupo Mixto, mentres unha quinta-Flora Miranda- anunciou a súa demisión inmediata. Deuse, pois, unha situación inédita: que os deputados suxeitos á liña política marcada polos órganos  lexítimos do partido tivesen que deixar o Grupo no canto de facelo os deputados que racharan coa disciplina orgánica. Esta situación sería impensábel no eido local, onde as disposicións antitransfuguismo permiten a expulsión dos concelleiros rebeldes de cadanseu grupo local. Mais o Regulamento do Parlamento de Galicia non ten normativa análoga.

Seguir leyendo →

Primero he de realizar un pequeño discernimiento ante el fascismo y la nueva extrema derecha.

El fascismo surge en 1919 con Mussolini y se expande por Europa. Aparece por el caldo del cultivo del hambre, la pobreza y la falta de empleo. Se caracteriza por la exaltación nacional y la oposición violenta (camisas negras, etc…) y tuvo el apoyo de las empresas y de la Iglesia temerosa del comunismo. Su gobierno es el totalitarismo apoyado por la violencia.

Seguir leyendo →

La noticia eran los récords de precisión y velocidad del analizador sintáctico cons­truido en el proyecto Fastparse, del grupo que dirige Carlos Gómez, Profesor Titular de la UDC. Pero fue el titulo empleado, «La ciencia gallega logra que una máquina lea y compren­da “El Quijote” en 20 segundos», lo que logró impacto mediático y suscitó dudas, incluso entre lingüistas. El término inglés parse, del nombre del proyecto, significa que un ordena­dor logra analizar sintáctica y semánticamente textos, y se trata de realizarlo a descomu­nal velocidad. Ello se aplica a la traducción automática e incluso, combinando con herra­mientas de Inteligencia Artificial (IA), permite producir nuevo conocimiento en lenguaje natural. Seguir leyendo →

“Estes son os meus principios. Se non gosta deles téñolle outros”

Groucho Marx.

Ada Colau segue a ser alcaldesa de Barcelona logo de acadar 21 votos entre os 41 concelleiros e, deste xeito, a maioría absoluta que require a lexislación electoral local para obter a alcaldía no canto da candidatura máis votada (Esquerra Republicana de Catalunya-ERC-, no caso da Cidade Condal). A Colau xuntou os seus 10 concelleiros aos 8 do PSC nun pacto de goberno (o mesmo PS que aprobou o 155 a fins de outubro do 17) e recebiu 3 dos 6 votos dos concelleiros de Barcelona pel Canvi–Ciutadans, o do antigo primeiro ministro francés Valls, do antigo ministro do PSOE Celestino Corbacho e o doutro representante da espranza branca das elites barcelonesas do Upper Diagonal.

Seguir leyendo →

A ditadura do xeneral Franco naceu e morreu ilexítima e non perdeu esta cualidade un só día da súa (para a desgraza dos nosos país e avós) longa vida. Naceu dunha rebelión militar (ésta si foi tal, unha rebelión sanguiñenta e asañada) contra do Goberno legalmente constituído, o Goberno da República. Unha rebelión que só trunfou despois de matar centos de milleiros de persoas e condenar millóns ao cárcere, exilio, miseria e exclusión social.

Xa que logo, a lexitimidade de orixe retívérona as institucións republicanas no exilio, os Gobernos da República, da Generalitat e Vasco, canda o Consello de Galiza, até a elección libre (malia que con certas limitacións) dun Parlamento, o 15 de xuño de 1977. De feito foi o propio Goberno da República no exilio o que se autodisolveu, o 21 de xuño de 1977, ao constataren que a cidadanía do Estado recuperara o exercicio da soberanía.

Seguir leyendo →

Para unha boa parte das tribunas dominantes no sistema mediático galego, o resumo do sucedido nos recentes comicios locais concretouse nunha dupla afirmación: éxito do PSdG e fracaso das Mareas. O resultado do PPdG figurou nun plano subordinado, agachado pola rotundidade dos titulares principais.

 O partido de Feijóo fracasou nas sete cidades e nas deputacións. Ocupar o primeiro posto no número total de concellerías e alcaldías non é significativo á hora de establecer o balance do sucedido o 26-M. O test principal para medir as cifras do PP estaba colocado alí onde os propios dirixentes fixaron as expectativas entre os afiliados actuais e os votantes anteriores: a recuperación dalgunhas das alcaldías perdidas no 2015 (Ferrol, A Coruña, Santiago) e a conquista do poder que se acubilla nas vellas deputacións. Se, finalmente, non son quen de conservar a alcaldía de Ourense e Baltar non mantén a presidencia do organismo provincial, estaremos ante a perda de poder local mais importante do partido que controla dende hai anos a Administración galega. Seguir leyendo →