Federico Rivadulla Rivero “Iquiño”, lo escribió cuando tenía 17 años, el 7 de octubre de 1937, cuando estaba detenido en la Cárcel de A Coruña.
Fue asesinado con otros 18 jóvenes en el Campo de Las Ratas de A Coruña a las 6 de la mañana del 9 de octubre de 1937.
Nosas mozas queridiñas
Donas do noso corazón
Recordade aqueles mozos
Os que nunca vos olvidaran
¡As presa da ingrata sorte
Que en nos as uñas cravaron¡
Como na costo os escollos
Arrastran o navegante,
Para nos eran os vosos ollos
O faro que viamos diante.
Cando pensábamos con tristeza
Nas nosas horas pasadas,
Entre arrullos amorosos,
Entre risas e chuscadas.
¡ Noites que se foron cerrando
Por nos nunca eran olvidadas¡
De aquel amor que nos enloquecia
Solo a vos os quedan probas
Pois os acoitados merecían
As vosas ternuras todas
¡Por moito que o mundo falara
Queixemosvos a todas vosoutras¡
Asi o noso pensamento
bogava na lencolia
mais non vos olvidamos u momento
nin de noite nin de dia.
¡Para nos xa todo era tormento
Porque morrere a nosa alegría¡
Xa os nosos ollos non ven
Os vosos ollos chorar,
Porque nos vamos para moi lonxe
Pra onde non se volve mais.
¡Noites claras que recordarnos
Para nos xa non volverán¡
No mellor da nosa vida
¡cando a ilusión era mais forte¡
Condenaronnos a norte
De maneira peregrina
¡sin pensar solo un ionstante
Que hay una Xusticia Divina¡
Adios que xa nos veremos
Xa vos temos que deixar
E non choredes aos presos
Que tiveron que marchar…
¡ Con vos neste mundo deixamos quedar
O noso cariño e o noso Lar¡
Fedreico Rivadulla Rivero “Iquiño” Carcel de La Coruña. 7 de octubre de 1937
•Reprodución literal, ortografía incluída do manuscrito deste mozo subscrito dous antes do seu asasinato.