José Luis Gómez

A prima de risco baixou dos 200 puntos por primeira vez en 32 meses. Segundo o diario El País, esta recuperación explícase por tres cousas: 1) o regreso da confianza, 2) o apetito pola débeda dos países periféricos do euro, e 3) as expectativas de recuperación en España. Nada que ver cos 610 puntos básicos de xullo de 2012. Nin sequera cos 400 puntos de finais de 2012.

A prima de risco, tamén coñecida como diferencial de débeda, é o sobreprecio que paga un país para financiarse nos mercados en comparación con outros países. O habitual é que en España se fale da prima de risco con respecto a Alemania, o país de referencia da eurozona.

Hai unha parte da prima de risco que corresponde a España e outra ao conxunto da eurozona, polas propias debilidades do euro. Como dicía Voltaire, o interese é o perfume do capital.

En España fálase tanto de déficit, débeda e prima de risco que entre todos esquecémosnos en grao substancial da balanza por conta corrente, concepto que apenas se menciona no debate político e que comprende os saldos por transferencias, mercancías e servizos; é dicir, un dato que resume o que é un país. En poucas palabras, pódese ter moito déficit si hai con que pagalo, caso, por exemplo, de Xapón. Pero si, como sucede en España, os ingresos caen, entón non dan nin para pagar os servizos nin os intereses da débeda.

Obviamente, todo suma e o descenso da prima de risco non é un asunto menor, do mesmo xeito que tampouco é o máis importante, excepto cando se volve insostenible e obriga a un rescate, como sucedeu en Graza, Irlanda e Portugal.

Si agora se consolida ou mellora o nivel de descenso alcanzado, conseguiriase o obxectivo do Goberno de Mariano Rajoy de ter unha prima de risco estabilizada en torno aos 200 puntos, co cal o sector privado podería aforrarse uns 40.000 millóns en intereses. A cifra é similar aos intereses que viña pagando o Estado pola débeda pública, sen contar amortizaciones. Esta liberación de recursos na economía española terminará por notarse noutras melloras.

O que necesita agora España é traballar máis a mellores prezos para poder vender máis no exterior, recuperar a economía e, dese modo, aumentar o emprego. Entre os problemas de fondo da economía española seguen estando os mesmos de sempre, que non convén perder de vista: España debe preparar o seu aparello produtivo para exportar máis; debe arranxar as súas contas públicas; debe reducir o seu desmesurado endeudamiento privado, e debe programar incentivos fiscais ás empresas capaces de crear emprego neto.
@J_L_Gomez